Van 2002 tot 2013 hebben we in Pierrerue, Frankrijk gewoond; vlak bij Saint-Chinian, wijngebied in de Languedoc. Bridge deden we ook: we speelden bij 2 clubs: in Béziers (4 speeldagen, plm 10 tafels) en Narbonne (6 speeldagen, plm 24 tafels) resp 30 en 40 km van huis en af en toe ook in Pézenas. Die mooie tijd is voorbij. Voorlopig gaan we in juni steeds voor 2 of 3 weekjes terug: vrienden en bridgers in Béziers opzoeken én het 2 daagse bridge-festival van Narbonne spelen. 

Clubwedstrijden.

Aantrekkelijk vonden we dat je, lid of niet, gewoon bij elke club kunt binnen lopen. Je betaalt tafelgeld en klaar. Geen opkomstplicht of gezoek naar invallers als je niet kunt of geen zin hebt om te spelen, en zo hoort het ook. Verder geen gedoe met gidsbriefjes. Je zit of NZ en blijft dan de hele middag (ja, er wordt meestal 's-middags gespeeld) aan dezelfde tafel zitten. Als OW schuif je elke ronde een tafel omhoog. Dat heeft wel tot gevolg dat er geen clubcompetities met promotie en degradatie zijn. Opvallend is dat bijna niemand een systeemkaart heeft: is op clubmiddagen ook niet echt nodig want (vrijwel) iedereen speelt hetzelfde systeem: Majeur Cinquième, ofwel 5-kaart hoog. Als je op schaarse momenten Multi en Muiderberg tegenkomt zijn dat vrijwel altijd buitenlandse vakantiegangers. Na afloop van een clubmiddag staat de uitslag (per computer berekend, soms met Bridgemates) binnen 5 minuten op TV-schermen, en daar na is het stofwolk: iedereen weg. Gezellig après-bridge zie je op clubmiddagen maar zelden; daar zijn andere gelegenheden voor. 

Het spelen leverde niet zoveel problemen op, al wilden we wel onze systeem kaart op enkele punten aanpassen. Onze Wedstrijdleider/Clubleider diplo's werden zonder probleem erkend, zodat we ons ook nog nuttig konden maken. 

Ondanks het gebrek aan après-bridge was het gezellig genoeg. Béziers organiseerde de laatste zondagmiddag van de maand altijd een wedstrijd met apéro-snack na afloop. Pézenas deed dat ook. Narbonne had de vrijdag-avond altijd een pizza drive, zijn populaire Marathon Saucisse en er waren nog tal van gelegenheden waarbij de wedstrijd werd opgeleukt. De taal leverde geen problemen op, al waren de meeste Fransen het eerste jaar te beleefd om fouten te verbeteren. Daarna durfden ze wel verbeteringen te suggereren en nog wat later was dat nauwelijks meer nodig in het bridgeleven.

BC Pézenas organiseerde elk jaar een reisje. We zijn met ze naar Salou, Majorca en Tunesie geweest.  Bridgen, eten, excursies en gezellige mensen. Lydie aka La Petite.... Afscheid van BC Béziers, Toernooi mét apéro en snacks We waren snel geaccepteerd. Toen de eerste ALV zich aandiende, werd van alle kanten aangedrongen vooral te komen. Niet zozeer voor de vergadering, want die zou toch maar 20 minuten duren. Maar daarna: eten......

Heel populair in Frankrijk is het spelen van Simultanées. Daarbij speel je op je eigen club gedupliceerde spellen waarvan dan een landelijke uitslag wordt berekend. Na afloop krijg je een wedstrijdboekje met commentaar. Behalve de FFB (Féderation Française de Bridge) zijn er ook 'commerciële' bridge organisaties die dergelijke simultanées aanbieden: 

• FFB: elke 3e vrijdag van de maand Rondes de France. Willekeurige handen.
• BridgePlus: Simultané Roy René, 5x in de maand. Spellen met een 'leermoment'. 
• BridgePlus: Simultané Masters, 1x per maand, zelfde opzet, met ook andere clubs in Europa
• en verder Bridge International, Trophée du Voyage.

Wij vonden vooral die van BridgePlus (www.bridgeplus.com) aantrekkelijk vanwege het leermoment in de spellen. We hebben ze vanaf 2006 ingezameld en bewaard in onze Bridgebibliotheek; voor belangstellenden te downloaden als PDF, DLM (duplimate) of PBN (Jack, Eindeloos Bridge e.a. software). Zie onze Spellenbibliotheek die nu ruim 22.000 leuke spellen bevat in ruim 550 toernooien. We zamelen ze nog steeds in, dus de bieb groeit. Bovendien spelen we regelmatig thuis samen zo'n toernooi (beiden op onze eigen PC, via lokaal netwerk) tegen Jack bij wijze van training. 

Na deze ronde valt de onderste helft van het veld af; de rest gaat door naar de halve finale. In de halve finale (2 dagen in 2 centra) valt ook weer de helft af. De rest gaat door naar de Comité-finale die door 16-18 teams gespeeld wordt. De beste 8-9 in een Comité-finale gaan vervolgens door naar de Liga-finale (met de top-8 van het aanliggende district) waar de beste 3 zich zich in één 2-daagse wedstrijd plaatsen voor deelname aan het Nationale Kampioenschap (in die speelklasse) in Parijs. Of je dus in de klasse Promotion, Honneur of Excellence speelt, er is altijd een mogelijkheid om aan een Nationaal Kampioenschap mee te doen.

Districts- Liga en nationale finales worden altijd met tafelschermen gespeeld. Lijkt een beetje ongezellig, maar maakt het spelen wel ontspannend.

Elk van deze competities kent dus de 3 klassen Promotion, Honneur en Excellence. Indeling in een van deze klassen vindt plaats op grond van de gezamenlijke rating (Indice Valeur - IV) van het paar of viertal. Op grond van onze IV speelden we in de Honneur klasse en deden elk jaar meestal 5 viertallen competities. Een enkele keer ook paren, maar eigenlijk hadden we daar geen belangstelling voor. 

Bij alle club, simultaan en competitie-wedstrijden krijg je Points d'Experts (vgl Meesterpunten) toegekend. Op grond van dat aantal punten wordt aan het eind van het seizoen je IV berekend. De gezamenlijke IV (team/paar) bepaalt de indeling bij competities en toernooien voor het volgende seizoen. Je moet trouwens wel blijven werken voor je IV want aan het begin van het seizoen wordt er 15% van je PE afgehaald, zodat je die in het volgende seizoen moet terugverdienen om je IV te houden. In de zomer van 2013 hadden we zodoende ongeveer 145.000 franse PE bijeen gesprokkeld, die na terugkeer in Nederland door de NBB in een Meesterpunten-equivalent werden geconverteerd. 

Het hoog eindigen in Competities levert vrachten (duizenden) PE op zodat onze IV navenant steeg, evenals die van onze partners. Gevolg was dat we in het seizoen 2005-2006 meteen al niet meer mochten uitkomen in de Promotie klasse. Voortaan speelden we dus meestal 5 viertallen competities in de Honneur klasse: Open, Mixte, Senior Open, Senior Mixte en de Interclub. In 2013 zaten we qua punten ongeveer tegen de Excellence Divisie aan.

Behalve deze indeling in Promotion, Honneur en Excellence voor de competities is er ook nog de Divison National. De 88 sterkste spelers van Frankrijk spelen niet meer op niveau Comité maar in de Division Nationale 1 of 2 (vgl Meesterklasse / 1e Divisie) met elk 44 spelers. Dat was (natuurlijk) ver buiten ons bereik. 

Al met al hebben we daar ontzettend veel plezier aan beleefd. Vooral omdat we overal bekenden en vrienden aantroffen, je voor lunch en diner vaak samen optrekt als je ergens moet overnachten. 

Wij hebben bijvoorbeeld een tijdlang een 2♣ opening gespeeld met een zwakke ruiten er in: in Promotion en op clubwedstrijden absoluut verboden; in Honneur wel toegelaten. Idem voor Multi 2♦. Er zijn nog wel wat conventies die je in Honneur mag spelen (b.v. Muiderberg, al kennen ze die daar niet) maar je bent dan verplicht de Arbiter en de tegenstanders een maand te voren schriftelijk een uitleg toe te sturen. Laat maar zitten, dachten we dan: we passen ons wel zo veel mogelijk aan. Volgens veel Fransen deden we toch al van die rare dingen, zoals 1SA openen met een 5-kaart hoog. Vloeken in de kerk aldaar, al hebben we sommigen er van weten te overtuigen dat het zo zijn nut kan hebben.

Natuurlijk werd er regelmatig ergens thuis gespeeld. Een andere prettige dimensie was dat er de laatste jaren ook een groepje van Nederlandse bridgers ontstaan was. Daarmee speelden we eens in de 5 weken bij iemand thuis: 3 tafels en dan apéro en eten na afloop. Vaak met héél prettig weer, zodat we buiten in de tuin konden zitten.

	Kerst 2012 bij Mary en Julie: spelen en eten. Onder: de NL groep bij ons thuis